Poreklo srpskog stanovništva na toj teritoriji datira iz daleke prošlosti, ali je naseljavanje započeto tek u 16. veku.
Prvi put se Srbi pominju početkom 9. veka i vezuje se za prostore Dalmacije i Zapadne Slavonije. Za to je zaslužan franački hroničar Ajnhart. Isti hroničar na Hrvate ne gleda kao na narod. Dva velika srpska manastira sagrađena su pre početka napada Turske na Srbiju. To su Krupa, sagrađena 1317, i Krka, manastir sagrađen 1350. Nasuprot tome, srpsko stanovništvo koje je živelo na prostorima Istočne Slavonije, Baranje i Zapadnog Srema naseljava te prostore još u vreme seoba slovenskog stanovništva u Panonsku niziju, u 5. veku. Za vreme prvih seoba Srba, dok je Srbija bila pod osmanskom vlašću, Srbi su krenuli na zapad i sever u potragu za prostorima na kojima bi mogli nesmetano da nastave svoj život.
Takvim pomeranjem došlo je do naseljevanja u Habzburšku monarhiju. Austrijski monasi su ponudili Srbima da se nasele u pograničnim delovima monarhije gde je već postojalo mnogobrojno srpsko lokalno stanovništvo, na granici. Srbi su to prihvatili uz povlastice koje su se odnosile na dodelu zemljišta i oslobađanje od plaćanja poreza. Tako nastaje Vojna Krajina (1579), po kojoj je Republika Srpska Krajina i dobila ime.
Takođe, treba napomenuti da je na prostoru Krajine do početka drugog svetskog rata živelo preko milion Srba što je prepolovljeno Jasenovcem i drugim zločinima profašističke Nezavisne Države Hrvatske na čelu sa Antom Pavelićem. Krajem 1990. godine, pooštravanjem tenzija u celoj bivšoj Jugoslaviji o otcepljenjem Slovenije, hrvatska vlast ukida prava Srbima. Republika Srpska Krajina je formirana 1991. godine odvajanjem od SR Hrvatske. Nastanak ove države usledio je dolaskom Franje Tuđmana na vlast. Sećajući se tragičnih istorijskih događaja koji su se odigrali za vreme drugog svetskog rata, a posle iskučivanja Srba kao konstitutivnog naroda iz novog Ustava Hrvatske, srpsko vođstvo je odlučilo da sprovede referendum o budućnosti srpskog naroda i nastavku života u Republici Hrvatskoj.
Tim referendumom u proleće 1991. većinom glasova se izglasano je odvajanje od Hrvatske i stvaranje nove države Republika Srpska Krajina. Dana 19. decembra 1991. godine usvojen je prvi ustav RSK. Prvi oružani sukobi počeli su u proleće , nakon incidenta na Plitvičkim jezerima. Tokom 1991. sprovedene su masovne likvidacije Srba po gradovima. Samo u Sisku je likvidirano 600 Srba civila. U Osijeku je, takođe, ubijeno više stotina srpskih civila. Srbi su odvođeni iz Zagreba i na Pakračkoj poljani je likvidirano oko 280 srpskih civila. U noći između 16. i 17. oktobra 1991. godine u Gospiću, pripadnici hrvatske paravojske i hapse 150 Srba i odvode ih u nepoznatom pravcu. Među njima je bilo 48 žena. RSK je u početku u svom sastavu imala 28 opština, ali nepogodnost rasporeda teritorija i mali broj stanovnika stvorili su preduslov za slabljenje odbrambenih pozicija Vojske RSK, ali i postepeno povlačenje JNA početkom 1992. Sukob u Hrvatskoj je nastavljen, ali u slabijem intenzitetu.
Hrvatske snage su izvele nekoliko manjih operacija koje nije sprečilo čak ni prisustvo snaga Ujedinjenih nacija. Hrvatskoj nije odgovarao status kvo posle odlaska JNA, pa je vršila napade na raznim delovima da bi preuzela teritoriju. U januaru 1993. godine hrvatska paravojska i snage Tuđmanovog MUP-a, napali su područje Ravnih Kora blizu Zadra i Benkovca. Žestoke borbe su trajale do proleća.
Franjo Tuđman potpisuje sporazum 18. marta u Vašingtonu o osnivanju muslimansko-hrvatske federacije.Ovim sporazumom Hrvatska čini primirje sa muslimanskim snagama i vrši taktičke pripreme za sukob protiv Srba. Srpska vojska Krajine pomaže snagama AP Zapadne Bosne, Fikreta Abdića u borbama na široj teritoriji Bihaća i Velike Kladuše, protiv snaga Aline armije. Tokom ovog perioda vođeni su neuspešni pregovori između vlasti Hrvatske i Republike Srpske Krajine u kojima je posredovala UN. Teme su bile otvaranje za saobraćaj dela auto-puta Zagreb - Slavonski Brod kod Okučana, kao i status Srba preostalih u Hrvatskoj. 4. avgusta 1995, Hrvatska vojska je započela vojnu operaciju Oluja, tokom koje je zauzela najveći deo Republike Srpske Krajine. Za vreme Oluje je prognano više od 250.000 srpskih civila, a jedan broj njih je poginuo u vojnim napadima na izbegličke kolone. Prognani Srbi, odlukom države Hrvatske, izgubili su pravo na svoju imovinu.
Na osnovu ovoga može se reći da je Hrvatska izvršila etničko čišćenje Srba. Većina stanovnika srpske nacionalnosti izbeglo je u tadašnju SR Jugoslaviju i Republiku Srpsku. Preostale teritorije RSK - Istočna Slavonija, Baranja i Zapadni Srem, tek 1998. godine dalaze pod upravu Republike Hrvatske mirnim putem i pregovorima o reintegraciji teritorije u Hrvatsku. Prema skorijim podacima, u Hrvatsku se vratilo manje od 70.000 Srba. Stoga, možemo konstantovati da je Republika Srpska Krajina postajala je od 1991. do 1995. godine. U tom periodu se ponašala kao prava suverena država. Ova država je imala svoja obeležja, svog predsednika, svoju vladu, skupštinu, policiju, vojsku, valutu, institucije i dr.
Izvor: Suverenitet/Nacional
Takvim pomeranjem došlo je do naseljevanja u Habzburšku monarhiju. Austrijski monasi su ponudili Srbima da se nasele u pograničnim delovima monarhije gde je već postojalo mnogobrojno srpsko lokalno stanovništvo, na granici. Srbi su to prihvatili uz povlastice koje su se odnosile na dodelu zemljišta i oslobađanje od plaćanja poreza. Tako nastaje Vojna Krajina (1579), po kojoj je Republika Srpska Krajina i dobila ime.
Takođe, treba napomenuti da je na prostoru Krajine do početka drugog svetskog rata živelo preko milion Srba što je prepolovljeno Jasenovcem i drugim zločinima profašističke Nezavisne Države Hrvatske na čelu sa Antom Pavelićem. Krajem 1990. godine, pooštravanjem tenzija u celoj bivšoj Jugoslaviji o otcepljenjem Slovenije, hrvatska vlast ukida prava Srbima. Republika Srpska Krajina je formirana 1991. godine odvajanjem od SR Hrvatske. Nastanak ove države usledio je dolaskom Franje Tuđmana na vlast. Sećajući se tragičnih istorijskih događaja koji su se odigrali za vreme drugog svetskog rata, a posle iskučivanja Srba kao konstitutivnog naroda iz novog Ustava Hrvatske, srpsko vođstvo je odlučilo da sprovede referendum o budućnosti srpskog naroda i nastavku života u Republici Hrvatskoj.
Tim referendumom u proleće 1991. većinom glasova se izglasano je odvajanje od Hrvatske i stvaranje nove države Republika Srpska Krajina. Dana 19. decembra 1991. godine usvojen je prvi ustav RSK. Prvi oružani sukobi počeli su u proleće , nakon incidenta na Plitvičkim jezerima. Tokom 1991. sprovedene su masovne likvidacije Srba po gradovima. Samo u Sisku je likvidirano 600 Srba civila. U Osijeku je, takođe, ubijeno više stotina srpskih civila. Srbi su odvođeni iz Zagreba i na Pakračkoj poljani je likvidirano oko 280 srpskih civila. U noći između 16. i 17. oktobra 1991. godine u Gospiću, pripadnici hrvatske paravojske i hapse 150 Srba i odvode ih u nepoznatom pravcu. Među njima je bilo 48 žena. RSK je u početku u svom sastavu imala 28 opština, ali nepogodnost rasporeda teritorija i mali broj stanovnika stvorili su preduslov za slabljenje odbrambenih pozicija Vojske RSK, ali i postepeno povlačenje JNA početkom 1992. Sukob u Hrvatskoj je nastavljen, ali u slabijem intenzitetu.
Hrvatske snage su izvele nekoliko manjih operacija koje nije sprečilo čak ni prisustvo snaga Ujedinjenih nacija. Hrvatskoj nije odgovarao status kvo posle odlaska JNA, pa je vršila napade na raznim delovima da bi preuzela teritoriju. U januaru 1993. godine hrvatska paravojska i snage Tuđmanovog MUP-a, napali su područje Ravnih Kora blizu Zadra i Benkovca. Žestoke borbe su trajale do proleća.
Franjo Tuđman potpisuje sporazum 18. marta u Vašingtonu o osnivanju muslimansko-hrvatske federacije.Ovim sporazumom Hrvatska čini primirje sa muslimanskim snagama i vrši taktičke pripreme za sukob protiv Srba. Srpska vojska Krajine pomaže snagama AP Zapadne Bosne, Fikreta Abdića u borbama na široj teritoriji Bihaća i Velike Kladuše, protiv snaga Aline armije. Tokom ovog perioda vođeni su neuspešni pregovori između vlasti Hrvatske i Republike Srpske Krajine u kojima je posredovala UN. Teme su bile otvaranje za saobraćaj dela auto-puta Zagreb - Slavonski Brod kod Okučana, kao i status Srba preostalih u Hrvatskoj. 4. avgusta 1995, Hrvatska vojska je započela vojnu operaciju Oluja, tokom koje je zauzela najveći deo Republike Srpske Krajine. Za vreme Oluje je prognano više od 250.000 srpskih civila, a jedan broj njih je poginuo u vojnim napadima na izbegličke kolone. Prognani Srbi, odlukom države Hrvatske, izgubili su pravo na svoju imovinu.
Na osnovu ovoga može se reći da je Hrvatska izvršila etničko čišćenje Srba. Većina stanovnika srpske nacionalnosti izbeglo je u tadašnju SR Jugoslaviju i Republiku Srpsku. Preostale teritorije RSK - Istočna Slavonija, Baranja i Zapadni Srem, tek 1998. godine dalaze pod upravu Republike Hrvatske mirnim putem i pregovorima o reintegraciji teritorije u Hrvatsku. Prema skorijim podacima, u Hrvatsku se vratilo manje od 70.000 Srba. Stoga, možemo konstantovati da je Republika Srpska Krajina postajala je od 1991. do 1995. godine. U tom periodu se ponašala kao prava suverena država. Ova država je imala svoja obeležja, svog predsednika, svoju vladu, skupštinu, policiju, vojsku, valutu, institucije i dr.
Izvor: Suverenitet/Nacional
Objavite komentar